Βρισκόµαστε σε µια πολύ ξεχωριστή περίοδο στην ιστορία της αγάπης. Ζούµε στην εποχή του ροµαντισµού -του συνήθους υπόπτου για την απογοήτευση που βιώνουµε στην ερωτική µας ζωή- αλλά κι ενός επαναπροσδιορισµού της ερωτικής ζωής λόγω πανδηµίας. Από τη µια, ο ροµαντισµός µέσα από τις ταινίες διδάσκει ότι οι υπέροχες ιστορίες αγάπης είναι αδιάφορες αν πάσχουν από έλλειψη πολυπλοκότητας ή ότι κάπου εκεί έξω υπάρχει το άλλο µας µισό, που θα µας κατανοήσει απόλυτα, χωρίς να χρειαστεί ν’ ανοίξουµε καν το στόµα µας. Από την άλλη, εµείς συνεχίζουµε ν’ αρνούµαστε κάποια παράδοξα, όπως τη συνύπαρξη απογοητεύσεων και καλής σχέσης ή το ότι η αγάπη ανθίζει µε την εγγύτητα, ενώ η επιθυµία φουντώνει µε την απόσταση.
Νέες προκλήσεις
Για να διασώσουµε, λοιπόν, µια µακροχρόνια σχέση από τον εφησυχασµό και την εγγενή µας τάση να βαριόµαστε οτιδήποτε οικείο, θα χρειαστεί να επαναπροσδιορίσουµε και ν’ ανακαλύψουµε εκ νέου την αγάπη και τον ρόλο µας σε αυτήν. Συχνά αποδίδουµε ευθύνες στους συντρόφους µας, ενώ θα έπρεπε να κατηγορούµε την εικόνα που έχουµε για την αγάπη. Ποτέ δεν είχαµε υψηλότερες προσδοκίες απ’ ό,τι σήµερα. Σύµφωνα µε την ψυχοθεραπεύτρια Esther Perel, «θέλουµε ο σύντροφός µας να προσφέρει σταθερότητα, ασφάλεια, προβλεψιµότητα, αξιοπιστία και το ίδιο άτοµο να αποπνέει δέος, µυστήριο και περιπέτεια». Μία από τις θεµελιώδεις προκλήσεις στις σύγχρονες σχέσεις είναι πώς να παραµείνουµε συνδεδεµένοι µε τον άνθρωπό µας, χωρίς, όµως, να χάσουµε τον εαυτό µας.
Πώς να παραµείνουµε συνδεδεµένοι µε τον σύντροφό µας
Για αρχή, συνιστάται ν’ αναγνωρίσουµε την ελαττωµατική φύση µας. Είµαστε σκόρπιοι, θολοί και µπερδεµένοι, κι αυτή η διαπίστωση ίσως µας κάνει πιο υποµονετικούς µε τους άλλους. Με ειλικρίνεια, χρειάζεται να ξεκινήσουµε τις συζητήσεις που αποφεύγουµε, φοβούµενοι τις απαντήσεις: Τι είναι αυτό που θέλουµε από τη σχέση, ποιες είναι οι µεγαλύτερες δυσκολίες, οι φαντασιώσεις µας, τα δυνατά και τα αδύναµα στοιχεία της; Τις περισσότερες φορές δεν παίρνουµε πράγµατα, γιατί απλά δεν ζητάµε. Ωστόσο και η µη λεκτική επικοινωνία µάς κρατάει συνδεδεµένους: ένα χαµόγελο όλο υποσχέσεις, ένα κλείσιµο µατιού, απρόσµενες αγκαλιές, προσδίδουν µια αίσθηση µαγείας στην καθηµερινότητα.
Πώς να µη χάσουµε τον εαυτό µας
Η ανάγκη µας να ξορκίσουµε τη µοναξιά µάς έχει κάνει να περιορίσουµε τον εαυτό µας και ν’ απορρίψουµε κοµµάτια της προσωπικότητάς µας στον βωµό της αγάπης. Χρειάζεται ο καθένας να φτιάξει τη δική του οµάδα -από φίλους και µέντορες- που θα γεµίσουν τις τρύπες που δεν µπορεί να καλύψει ο σύντροφος και θα µας δώσουν πίσω χαµένα κοµµάτια του εαυτού µας, βοηθώντας µας παράλληλα να εξερευνήσουµε άλλα. Αυτό το ρίσκο για εξερεύνηση θα µας δώσει την ελευθερία µας.
“∆εν είναι αναγκαίο ένας άνθρωπος να καλύψει όλες µας τις ανάγκες, ούτε ν’ αποκαλύπτουµε τα πάντα. Όλοι χρειαζόµαστε τον µυστικό µας κήπο.”
Νέα αρχή
Είµαστε υπέροχοι στο να δεχόµαστε την αγάπη, αλλά ανεκπαίδευτοι στο πώς ν’ αγαπάµε. Η αγάπη, όµως, είναι µια δεξιότητα και όχι ένας συνεχής ενθουσιασµός. Έτσι, πρέπει να της δώσουµε την προσοχή που της αξίζει. Φέρτε, λοιπόν, τη φαντασία, το παιχνίδι και την αγάπη στο σεξ και την περιέργεια, την εκτίµηση, το άγγιγµα και την καλοσύνη στη σχέση.
